อาวุธยิงเป็นอาวุธที่สามารถส่งออกไปสังหารข้าศึกได้ในระยะไกล ได้แก่ ธนู หน้าไม้ และ ปืน

ธนูและหน้าไม้

ทำงานโดยการส่งลูกด้วยกำลังยืดหยุ่นของเส้นเชือก หรือกำลังแรงของมนุษย์ ธนูแบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือ "ธนูยา" และ "ธนูไฟ" ซึ่งในสมัยก่อนถือเป็นอาวุธที่ร้ายแรง ระยะยิงที่หวังผลคือ 100 ก้าวของมนุษย์ ธนูใช้ในการยิงสังหาร ยิงเผา และยิงนำสาส์น หางของลูกธนูทำด้วยขนนกหรือขนไก่

ปืน

ทำงานโดยอาศัยกำลังดินปืนที่ส่งกระสุนออกไป ซึ่งอาวุธปืนมีอยู่ 2 ประเภทคือ "ปืนใหญ่" และ "ปืนเล็ก"

ปืนใหญ่เป็นอาวุธที่ผลิตขึ้นในยุโรป เมื่อประมาณ พ.ศ.1918 สันนิษฐานว่าเริ่มใช้ ครั้งแรกในประเทศไทยในสมัยอยุธยา เมื่อครั้งพระราเมศวรยกกองทัพไปล้อมนคร เชียงใหม่ ในปี พ.ศ. 1972 และได้ใช้ปืนใหญ่ยิงกำแพงเมืองจนได้รับความเสียหาย

ส่วนปืนเล็กมีใช้ครั้งแรกในสมัยอยุธยาเช่นกันชนิดที่ใช้กันแพร่หลาย ได้แก่ ปืนคาบชุด ปืนคาบศิลา และปืนนกสับ ทั้งสามชนิดนี้มีความแตกต่างตรงกลไกในการยิง "ปืนคาบชุด" เป็นอาวุธขั้นพื้นฐาน ผลิตขึ้นในยุโรปเมื่อประมาณ พ.ศ.1993 "ปืนคาบศิลา" ปืนชนิดนี้มีระบบติดไฟ และถูกพัฒนามาจากปืนคาบชุด ส่วน "ปืนนกสับ" เป็นปืนที่มีการ ปรับปรุงรูปแบบมาจากปืนคาบศิลา

อาวุธฟันแทงได้แก่ ดาบ หอก ทวน ง้าว ใช้สำหรับการรบระยะประชิดตัว เป็นอาวุธประจำตัวทหาร ในสมัยประวัติศาสตร์ ใช้ตามความถนัดมือของตน

ดาบ

เป็นอาวุธที่ใช้รบในระยะประชิดตัว ดาบไทยมีอยู่ด้วยกัน 4 แบบคือ ดาบหัวบัว ดาบหัวตัด ดาบหัวปลาหลด ดาบหัวปลาซิว มีลักษณะแตกต่างกันตามตำแหน่งและฐานะ ของผู้ใช้ในประเทศไทยมีการใช้ดาบในการรบตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นต้นมา อานุภาพของดาบอยู่ที่กำลังของผู้ใช้เป็นสำคัญ ดาบมีส่วนประกอบสำคัญ คือ ตัวดาบ กระบังดาบ ด้ามดาบ

หอก

เป็นอาวุธที่ใช้รบในระยะประชิดตัวอีกแบบหนึ่งมี 2 ชนิด คือ หอกมีกระบังและไม่มี กระบัง มีความยาวตั้งแต่ 2 เมตร ขึ้นไป หอกมีหลายชนิดได้แก่ หอกซัด หอกใบพาย หอกใบข้าว

ทวน

เป็นอาวุธยาวใช้สำหรับทหารม้า มีลักษณะคล้ายหอก ไม่มีกระบัง แต่มีภู่ขนสัตว์ จามรี ผูกไว้เป็นพวงตรงคอทวน

ง้าวและของ้าว

อาวุธทั้งสองชนิดนี้เป็นอาวุธประเภทเดียวกัน แต่แตกต่างกันตรงที่ของ้าวจะมีขอ สำหรับสับช้างติดอยู่บนตัวง้าว ส่วนใหญ่การใช้อาวุธชนิดนี้ มักใช้ในการรบบนหลังช้าง